Vertrokken met wolken.
Al snel kwam de zon, koud, maar zo prachtig tussen wolken, zee en zand. Jammer dat er weer zoveel troep ligt. Niet alleen jutvogels, maar ook plastic flessen, blikjes en melkpakken. Die doen we in de container.
Het lopen is zwaar. Het tij is opkomend en het zand is rul. Anita haalt een nat pak, omdat ze de zee tart.
Bij paal 7 treffen we een zeekoet, die duidelijk verzwakt is. Ze vindt het geen enkel probleem gefilmd te worden (klik op de link voor het filmpje).
http://jutvogel.nl/wp-content/uploads/2018/04/img_0775.mov
We bellen de dierenambulance, maar krijgen 0 op het rekest. Dan maar naar de dichtstbijzijnde strandtent, Paal 6, maar ook daar weten ze niet waar we moeten zijn. Bij het EHBO-gebouw treffen we een 06-nummer. Daar krijgen we wel gehoor en Erik en Willem van de Stichting Strandexploitatie Noordkop halen de koet op en brengen hem naar het vogelasiel.
Daarna gaat de reis verder langs de 100 strandhuisjes van Landall.
We klunen door het zand. Met wel veel bijzondere jutvogels.
Bij strandslag Duinoord staken we de strijd met het water en het rulle zand. We besluiten het strand af te gaan en op ziekenbezoek te gaan bij onze zeekoet.
We lopen naar het Vogelasiel, waar we met open armen ontvangen worden. We mogen de zeekoet even bewonderen. Hij zit in een warm nestje met een doek erover. Hij is vermagerd en onderkoeld. Hij heeft geen olie, maar wel vervuiling op zijn lijf. Als dat er af gewassen moet worden, verhuist hij naar Ecomare, waar ze daarvoor gespecialiseerde apparatuur hebben. Hoe mooi dat deze opvang er is.
Tevreden met onze inzet en met de liefde en deskundigheid waarmee hij wordt opgevangen, gaan we op zoek naar station Den Helder.
Als we in de trein zitten, breekt de regen echt door. We genieten nog even van de bollenvelden. Op naar huis; jutmateriaal uitzoeken en wassen
Naar Wijk aan Zee, waar we heerlijk eten.
Dank je wel Anita, dat je deze dag met mij meeliep en dat ik mee terug naar huis mocht rijden.
Voor mij zit het erop. Totaal 267,2km.
